نوشتن - یک موضوع برنامه ریزی و شکار

با توجه به ماهیت ، تفکر پیچ و تاب و چرخش ، رانش و سرگردانی دارد. شکارچی که از یک نقطه عزیمت به یک مقصد از پیش تعیین شده ، یک زنبور عسل را دنبال می کرد ، هرگز طعمه نمی خورد. برای شکار باید برای سرنخها هوشیار باشید و برای پیگیری مسیرها در هر کجا که منجر شوند ، آماده باشید. نویسندگان متفکر باید شکارچیان خوبی باشند . تیم اینگولد

من خیلی به این نقل قول از تیم اینگولد علاقه مندم. این ممکن است افرادی را که می دانند من برنامه ریز هستم شگفت زده کند. من جزء آن دسته از افرادی نیستم که مقاله ای را با نوشتن ، نوشتن هر چیزی شروع می کنم ، نوشتن مطلبی که امیدوارم بعداً بتوانم برای ترسیم یک ایده اصلی و یک استدلال استفاده کنم. نه ، من فقط نمی نشینم و نمی نویسم. من قبل از اینکه با جدیت به صفحه کلید بروم ، نقشه خود را مرتب کرده ام. من هرگز شروع به نوشتن نمی کنم بدون یک متن کوچک یا یک طرح کلی.

بنابراین ، چگونه این اجبار برای برنامه ریزی با شکار سازگار است ، می شنوم که می پرسی. مطمئناً برنامه ریزی و شکار از نظر قطر مخالف یکدیگر هستند؟

خوب. در معرض خطر اینکه کاملاً گیج و گیج کننده باشم ، بگذارید استعاره دیگری را معرفی کنم. فقط یک لحظه شکار را فراموش کنید.

من دوست دارم به عنوان نوشتن مقاله به عنوان آشپزی فکر می کنم. من هرگز هرگز آشپزی را شروع نمی کنم بدون اینکه تصوری در مورد آنچه دارم می خواهم درست کنم. من به طور کلی سعی می کنم قبل از روشن کردن و روشن کردن حرارت ، تمام مواد لازم را جمع آوری کنم و سپس آنها را پردازش کنم. این بدان معنی است که من سیر را خرد نمی کنم در حالی که پیاز ها به یک ترد می سوزند.

وقتی می نویسم ، یک روند موازی دارم. من در وهله اول همه کتاب ها ، نقل قول ها و ارجاعاتی را که می خواهم با آنها کار کنم جمع می کنم. در مرحله بعدی من یک سند کار درست می کنم که قطعات و قطعات مختلفی را که می خواهم برای آنها ترسیم کنم با هم می چسبانم) در این مرحله اغلب یادداشت می کنم. سپس متن یا طرح کلی را می سازم. این سه مرحله - جمع آوری ، جمع ، برنامه ریزی - معادل نوشته من برای تهیه و خرد کردن مواد تشکیل دهنده است.

اما چگونه می توانم در ابتدا کتاب ها و بیت ها و قطعات مختلف را با هم جمع کنم ، چگونه می توانم جمع کنم؟ خوب ، این جایی است که شکار وارد می شود. مرحله اولیه نوشتن من - همان چیزی که قبل از تجمع و قبل از Tiny Text یا طرح کلی - پیش می آید - ممکن است به علوفه کردن عناصری که می خواهم آماده کنم و سپس طبخ می کنم. و در پخت و پز ، این مرحله از تجمع به معنای واقعی کلمه می تواند شکار شود . همانطور که آن کتاب های دستور العمل قدیمی می گویند ، قبل از هر چیز مرغ خود را صید کرده و خراب می کنید ، خرگوش را شلیک کنید و پوست آن را پوست بگیرید . (آپول ها به محوطه های خارج از آنجا ، من در اینجا صحبت می کنم.)

شکار قسمت بسیار مورد علاقه من در روند نوشتن است. به نظر من ، چیزهایی بسیار رضایت بخش در مورد شایعه در مجلات ، در قفسه کتاب و از طریق Endnote برای یافتن مطالب مربوطه ، مواد اولیه ای است که باید در یک مقاله منسجم تهیه و تهیه شود.

وقتی در حالت شکار هستم ، همیشه آماده هستم که چیز جالبی را پیدا کنم. من دوست دارم اگر به تعبیر بوردیوشی دوست داشته باشید ، معادل علمی گوجه فرنگی رسیده خارج از فصل را پیدا کنید ، اولین شاخه های سیر وحشی ، نعناعی که خود را پشت پشته گلدان های مایل به قرمز خالی کرده است. بنابراین ، هنگامی که من در مرحله شکار نوشتن هستم ، تقریباً همیشه به چیزی که فکرش را نمی کردم کردم ، می شوم ، چیزی فراموش شده ، چیز غافلگیر کننده.

اما من فقط وقتی به خاطر داشتن یک نوشتار مشغول شکار نیستم. من در زمان های دیگر نیز شکار می کنم ، تا ایده هایی راجع به چیزهایی بنویسم. نقل قول ، یک نظریه ، استدلالی که بصورت آنلاین یا متن چاپی ممکن است به من بپیچد و توجه من را جلب کند. این اغلب زمانی اتفاق می افتد که من ، همانطور که اینگولد نشان می دهد ، صفحات پر پیچ و خم و بی حرکت را انجام می دهم. بعضی مواقع معدن با من می ماند تا اینکه من برای آن استفاده ای پیدا کردم ، یا تا زمانی که وقت برای پیدا کردن آن را پیدا کنم. من تقریباً مدتی است که روی شروع این پست به نقل قول اینگولد آویزان شده ام!

می خواهم با صدای بلند و واضح بگویم که شکار به نوشتن غذا می پردازد و شکار برای برنامه ریزی ضدیت ندارد. شکار برنامه ریزان را تغذیه می کند. و شکار هیچ وقت برای هر نویسنده وقت تلف نمی شود ، حتی اگر اینگونه به نظر بیاید که به نظر افراد خارجی می رسد. بله ، در واقع ، شکار در حال نوشتن است.